Güney Çin Denizi, jeopolitik ve jeoekonomik açılardan küresel ölçekte kritik bir deniz sahası olarak öne çıkmaktadır. Bu bölge, Çin, Tayvan, Vietnam, Filipinler, Malezya ve Brunei gibi devletlerin egemenlik iddialarıyla şekillenmekte ve Hint-Pasifik Okyanusları arasında stratejik bir geçit işlevi görmektedir. Dünya ticaretinin önemli bir bölümünün bu deniz üzerinden gerçekleşmesi, bölgenin stratejik önemini artıran başlıca faktörlerden biridir. Ayrıca, Güney Çin Denizi’nin zengin enerji kaynakları, mineral rezervleri ve geniş balıkçılık alanları, jeoekonomik önemini pekiştiren unsurlar arasında yer almaktadır. ABD ile Çin arasındaki küresel güç mücadelesi, özellikle Güney Çin Denizi’nde yoğunlaşmıştır ve bu bölge, her iki ülkenin ulusal çıkarlarını maksimize etme çabalarının arenası haline gelmiştir. ABD, Çin’in bu deniz sahası üzerindeki egemenlik iddialarını, Asya’da bölgesel bir hegemonya kurma girişimi olarak değerlendirmekte ve bu bağlamda Çin’in saldırgan eylemler gerçekleştirdiğini öne sürmektedir. Bu durum, ABD’nin, Çin’in Güney Çin Denizi’ndeki faaliyetlerini dengelemek amacıyla ekonomik, diplomatik ve askeri unsurları içeren yeniden dengeleme stratejisi geliştirmesine yol açmıştır. ABD, bu strateji çerçevesinde Hint-Pasifik bölgesindeki güvenlik seçeneklerini genişletmeye yönelik çabalarını artırmaktadır. Bu çabalar, yeni bölgesel güvenlik ittifaklarının oluşturulmasını ve bölgedeki müttefiklerle askeri iş birliklerinin geliştirilmesini içermektedir. Bu çalışmanın temel amacı, Güney Çin Denizi’nin jeopolitik önemini ve bölgedeki güvenlik dinamiklerini analiz etmektir. Çalışma, Çin’in Güney Çin Denizi’nde bölgesel hegemonya arayışına karşılık ABD’nin dengeleme stratejilerini analiz etmek üzere, ofansif realizm teorisi çerçevesinde yapılandırılmıştır. Çalışmanın hipotezi, Güney Çin Denizi’ndeki jeopolitik ve jeoekonomik kaynakların, ABD ve Çin arasındaki güç mücadelesinin dinamiklerini şekillendirerek, bölgedeki güvenlik ortamını etkilediğidir.